به نقل از «فردا»

حنای اعتصاب ۳ روزه رنگ نداشت!

تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۵۹۱۵۸

تمام شد؛ ۱۴ و ۱۵ و ۱۶ آذر تمام شد. سه روزی که روز‌های متعدد برای اعتصاب و اردوکشی خیابانی و آشوب در آن برنامه‌ریزی و تبلیغ کرده بودند و می‌گفتند دیگر تیر خلاص بر پیکر نظام است، تمام شد و هیچ اتفاقی که قابل اعتنا باشد، نیفتاد؛ چه رسد که تیر، آن هم از نوع تیر خلاص بر نظام باشد.

سه روز را انتخاب کردند برای اینکه پیروزی آنچه را که انقلاب می‌نامند، نهایی کنند و به انحای مختلف آن را تبلیغ کردند، اما در نهایت جز برخی ناآرامی‌ها (بخوانید سطل آشغال آتش زدن و شعار دادن) اتفاق دیگری نیفتاد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نهایت ماجرا، بوق زدن، بستن برخی کافه‌های معدود و پایین کشیدن کرکره برخی مغازه‌ها بود که آن هم در میان خیل عظیمی که کسب‌شان به راه بود و اعتصابی نداشته بودند، گم بود. طبعاً اویی که بوق می‌زند، صدایش شنیده می‌شود، ولی اویی که ساکت است و به این کارزار آشوب نپیوسته، حتی دیده هم نمی‌شود.

در باب آنچه در این یکی دو هفته برای تبلیغ اعتصاب و آشوب و تجمع در ۱۴ و ۱۵ و ۱۶ آذر گذشت و در باب آنچه در خود این سه روز گذشت، چند نکته قابل تأمل است.

اول انتخاب نیمه آذر برای مقابله با جمهوری اسلامی. نیمه آذر و مشخصاً ۱۶ آذر در ایران پس از انقلاب، روز دانشجو لقب گرفته است و دلیل آن هم کشته شدن سه دانشجوی دانشکده فنی دانشگاه تهران در ۱۶ آذر ۱۳۳۲ به دست نیرو‌های رژیم پهلوی است. دلیل اعتراض دانشجویان حضور معاون رئیس‌جمهور امریکا در این دانشگاه، چهار ماه پس از کودتای امریکایی ۲۸ مرداد و سقوط دولت قانونی مصدق بود.

مناسبت این روز مناسبتی است که حامیان رژیم پهلوی و حامیان غرب و خصوصاً دوستان دولت امریکا نمی‌توانند و نباید که آن را گرامی بدارند. چه چیز را قرار است گرامی بدارند؟ یاد شهدایی را که پهلوی به خاطر امریکا خون‌شان را بر زمین ریخت؟!

اما جالب است که جریان برانداز، اعم از سلطنت‌طلب و غرب زده و رسانه‌چی‌های سعودی و انگلیسی و امریکایی با تبلیغ چنین روزی، در واقع جنایتی را که اجداد و دوستان خودشان انجام داده بودند، گرامی داشتند!

دوم آنکه بزرگ‌نمایی رسانه‌ای در این موضوع هم به کمک براندازان آمد. آن‌ها شروع به تبلیغ کردند، توئیت‌های سلبریتی‌ها، استوری کسبه و ... همه خبر می‌داد که این سه روز قرار است اعتصاب سراسری در راه باشد. اما در واقع بیشترکسبه صفحه اینترنتی ندارند و بیشتر آن‌ها هم که دارند، حرفی از اعتصاب نزده‌اند. آن که استوری اعتصاب گذاشته، دیده می‌شود، اما آن که ساکت مانده، دیده نمی‌شود. نکته جالب اینکه بسیاری صفحات اینترنتی که به کسب و کار مجازی مشغول هستند، در مقابله با ضدانقلاب، در این سه روز تخفیف‌های ویژه گذاشتند یا برای سفارشات این سه روز «ارسال رایگان» در نظر گرفتند. آیا آن‌ها دیده شدند؟

اقلیت کمتر از اقلیتی که برای این سه روز برنامه چیدند و فراخوان اعتصاب و آشوب زدند، ده‌ها رسانه فارسی زبان غربی پشتوانه آن‌ها شدند که دیده بشوند، اما مردمی که تخفیف و ارسال رایگان گذاشتند، هیچ رسانه‌ای نداشتند و صدایشان جز در صفحات مجازی‌شان شنیده نشد.

سوم آنکه اعتصابات در معنای واقعی کلمه شکست خورد. ترافیک شدید روز‌های ۱۴ و ۱۵ و ۱۶ آذر نشان از عزم مردم برای حضور در محل کار خود داشت. از سویی کسب و کار مردم در مغازه‌ها و پاساژ‌ها و بازار‌های مختلف کشور در جریان بود. برخی کسبه هم که در فضای مجازی از تعطیلی خود در این سه روز خبر داده بودند، با برخورد قانونی و پلمب روبه‌رو شدند.

شکست اعتصابات و فراخوان‌ها چیزی نیست که ادعای حامیان جمهوری اسلامی باشد. براندازان گرچه سعی می‌کنند ژست پیروزی و تغییر رژیم را حفظ کنند، اما گاه برخی موارد از دستشان درمی‌رود. شکست جریان فراخوان‌دهی برای اعتصاب و اغتشاش آن قدر محسوس بود که جریان معاند در اطلاعیه پیش‌گفته خود اذعان کرد: «قبول داریم که بخشی از مردم به دلایل مختلف هنوز به اعتراضات خیابانی نپیوسته‌اند».

ده‌ها فراخوان برای اعتصاب و تجمع در روز‌های پیش از این سه روز هم داده شد، اما چنان با بی‌توجهی مردم روبه‌رو شد که گویی اصلاً فراخوانی نبوده است.

چهارم اجبار مردم به اعتصاب بود. براندازان از هر شیوه‌ای استفاده کردند تا مردم را با خود همراه کنند و «اجبار» یکی از اصلی‌ترین شیوه‌ها بود. در برخی از شهرها، ازجمله بجنورد، هنگامی که برخی بازاریان برای گشودن مغازه‌های خود مراجعه کردند، با قفل‌هایی مواجه شدند که چسب داخل آن‌ها ریخته شده بود تا باز نشوند.

ریختن میخ در مسیر تردد کامیون‌ها باهدف پنچر شدن آنها، حمله با اسلحه شکاری به برخی از رانندگان کامیون، سنگ‌اندازی به کامیون‌ها، فحاشی به رانندگان و اجبار آن‌ها برای توقف و همچنین بستن مقطعی برخی محور‌های جاده‌ای به‌منظور متوقف کردن کامیون‌ها، از راه‌هایی بود که براندازان برای اعتصاب کامیونداران در پیش گرفتند. طبعاً در این میان، برخی از ترس هم که شده، کار خود را تعطیل می‌کنند، اما قلباً که همراه و برانداز نمی‌شود.

منبع: روزنامه جوان

منبع: فردا

کلیدواژه: اغتشاشات اعتصاب ۳ روزه تجزیه طلب ها برای اعتصاب سه روز ۱۶ آذر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۵۹۱۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خرید مدافع در سپاهان جزیی از تیم‌بستن نیست/ آن‌ها به هیچ توپی نه نمی‌گویند!

آفتاب‌‌نیوز :

ملوان و سپاهان آخرین بازی هفته ۲۴ را در انزلی برگزار کردند. هر دو تیم در نیمه سمت چپ زمین به گل رسیدند و هر دو به یک شکل با نفوذ از سمت راست و ارسال زمینی و با استفاده از ضعف مفرط تیم حریف در قلب خط دفاعی!

جالب اینجاست که این دو تیم در جمع شش تیم بالای جدول از ابتدای فصل جز بهترین تیم‌های ما بودند. ملوان با بضاعت کمتر خرید‌های بسیار خوبی در سایر مناطق داشت، اما با اصرار تارتار روی فاکتور تجربه برای قلب خط دفاعی، مهره قابل اعتمادی در این منطقه نداشت و هنوز هم ندارد. اما هر چقدر مشکلات مالی گریبان‌گیر ملوان برای خرید بود، سپاهان تنها تیم ایرانی است که چنین مشکلی ندارد و عجیب آنکه سپاهان این فصل هرچه بازیکن گران قیمت بود را خرید، اما انگار اصلاً قلب خط دفاعش را ندید.

فصل قبل هم سپاهان بجز محمد دانشگر مدافع مطمئنی را در این منطقه نداشت. در نیم فصل دوم سیاوش یزدانی آمد، اما هر بازی با سوتی‌های وحشتناک باعث شکست سپاهان شد تا مورایس به طور کلی از او قطع امید کند. در شروع این فصل هم تنها هادی محمدی برای این منطقه خریداری شد و دابو هم تا مدتی کارت بازی نداشت. ظاهراً مورایس به محمدی هم اعتقادی ندارد بعد از مصدومیت دانشگر اجبار استفاده از سیاوش یزدانی کار دست سپاهان داد و در تمام هفته‌های اخیر دیدیم که سپاهان از این ناحیه چه گل‌های بدی خورد.

بازیکنانی که چه در آسیا و چه در لیگ مدام اخراج می‌شوند یا گل به خودی می‌زنند یا به حریف پاس گل می‌دهند و یا با دادن پنالتی کمر تیم را می‌شکنند و معلوم و مشخص نیست که چرا سپاهان با وجود بضاعت مالی کافی فکری به حال قلب خط دفاعش نمی‌کند.

در مقابل ملوان محمدرضا سلیمانی از کندی برایان دابو و ضعف عجیب و غریب سیاوش یزدانی استفاده و با یک بغل پا دروازه میهمان را باز کرد. سپاهان خوش شانس بود که ملوان دیگر نتوانست از این نقطه ضعف استفاده کند و خوش شانس‌تر که خود ملوان هم همین مشکل را داشت.

منبع: خبر ورزشی